اختلال پردازش شنوایی

” اختلال پردازش شنوایی”
این اختلال بطور مستقیم نه اما بطور غیر مستقیم تاثیرات خود رادرگسترش اختلالات ویژه یادگیری کودکانSLD می گذارد آگاهی از این موضوع در پیشگیری از تاخیر گفتار و سلاست زبان و افزایش درک مطلب و تقویت مهارتهای ارتباطی می تواند موثر باشد و جلو افت تحصیلی فرزندتان را بگیرد .مباحث فوق از منظر آسیب شناسی گفتار و زبان به آن پرداخته شده است.

اختلال پردازش شنوایی

اختلال پردازش شنوایی یا بدشنوایی به معنای عدم توانایی تمایز، بازشناسی یا درک اطلاعات شنوایی است.
بدشنوایی نوعی نقص پردازش حسی است که تاثیر قابل توجهی بر مهارت گوش دادن، صحبت کردن، درک گفتار، یادگیری و حتی مهارت های اجتماعی کودک باقی می گذارد.
بدشنوایی به دلیل ضعف در عملکرد سیستم عصبی مرکزی اتفاق می افتد.
کودک مبتلا به بدشنوایی اصوات را می شنود، اما نمی تواند آن ها را به درستی پردازش کند.

این اختلال معمولا به آسانی تشخیص داده نمی شود و ممکن است با اختلال نقص توجه اشتباه گرفته شود.
کودکان مبتلا به بدشنوایی معمولا در آزمون های سنجش شنوایی مشکلی نشان نمی دهند.
بدشنوایی معمولا با اختلالات دیگر از جمله نقص توجه/بیش فعالی، نارساخوانی و دیگر مشکلات یادگیری مشاهده می شود.

بدشنوایی می تواند علت ایجاد کننده مشکلات یادگیری و به ویژه مشکلات تاخیر رشد گفتار و زبان باشد. به همین دلیل تشخیص و درمان زودهنگام این اختلال اهمیت بسیار بالایی دارد.

آیا فرزند من دچار اختلال پردازش شنوایی است؟

اختلال پرازش شنوایی یک ناتوانی بسیار رایج است و حدود 5% از کودکان در سنین مدرسه به آن دچار می شوند. اختلال پردازش شنوایی خود را با نشانه ها و رفتارهای مختلفی بروز میدهد. اغلب این رفتارها با اختلالات گفتاری، مشکلات توجه و تمرکز و اوتیسم مشابه است. اکثر کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی تنها تعداد کمی از این رفتارها را بروز میدهند. هیچ کودکی همه این رفتارها را به طور همزمان نخواهد داشت.
با این وجود کودکی که تعدادی از این نشانه ها را بروز می دهد، باید برای اختلال پردازش شنوایی مورد ارزیابی قرار گیرد.

? تاخیر در زبان وگفتار
?مشکل دائم در تلفظ آواها
?صدای غیرعادی (آرام، بلند، بی رمق، رسمی و خشک)
?مشکل در برقراری ارتباطات غیر رسمی
?مشکل در خواندن و تلفظ کردن به دلیل اختلال در تشخیص صداها و حروف
?مشکل در دنبال کردن دستورها
?مشکل در هماهنگی رفتار
?تمایل به ساکت بودن دارد
?حواس پرت است.
?بی ربط به موضوع حرف می زند، یا ناخواسته وسط جواب ها می پرد و جواب می دهد.
?مکث طولانی قبل از پاسخ دادن به سئوالات یا دستورها
?ترجیح می دهد فعالیت های غیرکلامی انجام دهد.
?بهره هوشی عملی اوبه طور چشمگیری بالاتر از بهره هوشی کلامی اش می باشد
?مشکل در یادداشت برداری
?عملکرد رو به افول در سالهای بالاتر مدرسه، به ویژه زمانی که حجم دستورها و مباحث کلامی افزایش می یابد.
?مشکل در گوش دادن به صداها وقتی که سر و صدای محیطی وجود دارد
?مشکل در فهم آنچه دیگران می گویند
”درخواست تکرار و توضیح، یا دائما میگوید “چی؟
?مشکل آشکار در فهم کلام گوینده به ویژه زمانی که تون صدا بالا و پایین میشود یا گوینده لهجه غلیظی دارد.

اختلال پردازش شنوایی چه اثراتی بر فرزندم خواهد داشت؟
کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی، برای تشخیص صداها یا واج ها ، به ویژه در کلمات یا جملات پیچیده، دچار مشکل هستند که به آن نقص تمایزشنوایی می گویند. اگر کودکی در تشخیص آواهامشکل داشته باشد، صداها ناواضح به گوشش می رسند، وبسیاری از صداها را شبیه به هم می شنود. این مشکل به نوبه خود بر روی پیشرفت مهارت های زبانی او تأثیر می گذارد. این کودکان به دلیل مشکل در یادگیری دستور زبان و معنی کلمات، ممکن است برای صحبت کردن و گوش دادن دچار مشکل شوند. آنها ممکن است صدای بسیاری از مصوت ها و صامت هارا یکسان بشنوند به ویژه اگر گوینده سریع صحبت کند. درنتیجه، نه تنها برای شنیدن و تشخیص تفاوت بین کلمات مشابه (چیز، میز، تیز، ریز) مشکل دارند، بلکه در درک رابطه میان کلمات و حروفی که کلمه را می سازند نیز مشکل دارند.

به همین دلیل است که کودکان مبتلا به مشکلات پردازش شنوایی اغلب در خواندن و تلفظ کردن دچار مشکل می شوند. چون آنها قادر به تمایز میان صداها نیستند، و یادگیری و تسلط یافتن بر قوانین مربوط به ارتباط میان صداها و حروف برایشان دشوارمی باشد.

اکثر کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی برای گوش دادن به صداها در محیطی که صدای زمینه هم وجود دارد، دچار مشکل می شوند. به این مشکل نقص تمایزشنوایی می گویند. اگرچه این کودکان اغلب در منزل یا در محیط های آرام به خوبی می شنوند اما در محیط های شلوغ مثل مدرسه، نمی توانند خوب گوش دهند یا عملا نمی شنوند.
کودک مبتلا به نقص پردازش شنوایی،مشکلات زیادی در تمرکز روی مطالب درسی دارد. به این مشکل، اختلال توجه شنوایی می گویند. برای مثال اگر معلم مشغول درس دادن باشد، دانش آموز تنها چند دقیقه به آن گوش میدهد و بعد از آن حواسش پرت شده و در فکر فرومی رود و بخش زیادی از مطالب درسی را از دست می دهد.
دانش آموزان مبتلا به مشکلات پردازش شنوایی، مشکلات زیادی در به خاطر آوردن اطلاعاتی که به آنها داده می شود، دارند که به این مشکلات اختلال حافظه شنوایی می گویند. اگر معلم به او بگوید: “یک برگه و یک مداد از میزت بیرون بیاور و این جملات را بنویس”، دانش آموز گیج می شود زیرا چند درخواست در یک زمان از او خواسته شده است. نقص در حافظه شنوایی، نه تنها می تواند حافظه بلند مدت را به طور جدی تضعیف کند، بلکه پیشرفت و درک زبان را نیز ضعیف خواهد کرد.

چگونه می توان به کودک مبتلا به اختلال پردازش شنوایی کمک کرد؟
هرچه کودک مبتلا به اختلال پردازش شنوایی زودتر، به ویژه در سال های ابتدایی تحصیل، درمان مناسب دریافت کند، بعدها مشکلات کمتری در زندگی خواهد داشت. این دانش آموزان نیازمند روش های آموزشی سازمان یافته، فشرده، منظم و چندحسی هستند.
برنامه بازتوانی نیوشا(NLP) بر همین اساس طراحی شده است. انجام تمرینات این برنامه به دانش آموز بدشنوا کمک می کند تا کمترین مشکل را در درک و فهم مطالب درسی داشته باشد.
بهترین محیط یادگیری برای کودک مبتلا به اختلال پردازش شنوایی، کلاس های انفرادی یا چند نفره با کمترین سر و صدا می باشد.
دانش آموزانی که اختلال پردازش شنوایی شدید دارند ممکن است به برنامه های آموزشی فشرده ای نیاز داشته باشند تا بتوانند در کنار سایر دانش آموزان و هماهنگ با آنها به تحصیل ادامه دهند.
هم معلمین و هم والدین باید به خاطر داشته باشند که اختلال پردازش شنوایی یک مشکل و بیماری واقعی است. کودک مبتلا هیچ کنترلی روی این نشانه ها و رفتارهای خود ندارد. کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی تنبل یا گستاخ نیستند.
کودک مبتلا به اختلال پردازش شنوایی با دریافت به موقع مناسب درمان می تواند به زندگی خود ادامه دهد و درست همانند سایر همکلاسی هایش موفق باشد.

راهکارهای مهم :
?پیش از آنکه به کودک دستوری بدهید توجه او راجلب کنید.برای این کار یا او را صدا بزنید و یا لمسش کنید.

?خلاصه و مختصر صحبت کرده و از توضیحات اضافی بپرهیزید.

?از بکاربردن جملات طولانی پرهیز کنید.

?از بکاربردن کلمات قلنبه و خارج از درک کودک پرهیز نمایید.

?از بکاربردن کنایه ، ضرب المثل و ….پرهیزنمایید.

?دستورهای شما واضح، کوتاه و مفید باشد.

?روی واژگان کلیدی تاکید بیشترنموده و آن را واضح تر با مکث و یا بلندتر بیان نمایید.

?برای تفهیم مسائل آموزشی از سایر حس ها کمک بگیرید.(بینایی، لمس، و….)

?مدت زمان آموزش را کوتاه نمایید.واجازه بدهید کودک استراحت نماید.

?ترجیحا ازآموزش انفرادی استفاده نمایید.و به تدریج در گروه چند نفره.

? به کودک تاکید نمایید از حدس زدن پرهیزنماید و چنانچه مطلب را متوجه نشده از درخواست تکرار مطلب خجالت نکشد.

?از عواملی که باعث حواس پرتی می شودخودداری فرمایید.

?هنگام صحبت کردن با کودک حرکت نکنید، با وسیله ای بازی نکنید.