1- شرایط جسمانی: داشتن گوش، چشم و عقل سالم در زبانآموزی از اهمیت خاصی برخوردار است. کودک باید از نظر عقلی سالم باشد تا بتواند از چشم خود برای دیدن و گوش خود برای شنیدن استفاده کند.
2- آمادگی ذهنی و بین تحولات شناختی کودک و خواندن و فهم مطالب، رابطه وجود دارد. به همین دلیل است که کسانی که دچار عقب ماندگی شدید ذهنی هستند قادر به یادگیری خواندن نیستند.
«گزل» که جریان رشد را بر پایه اصول زیستی مورد بررسی قرار می دهد معتقد است آموزش خواندن در مرحله معینی صورت می گیرد یا تا زمانی که این توانایی ها آشکار نگردیده است آموزش خواندن باید به تعویق افتد. (ناعمی ص 63 – 1380)
خواندن مستلزم درک معنی از مطالب نوشتاری است بنابراین کودکان زمانی قادر به خواندن خواهند شد که بتوانند بین حرف ها و صداهای مربوط رابطه برقرار کنند و از طریق ترکیب آن ها به شناختن کلمه و سپس جمله نایل شوند و به معنی و مفهوم آن پی ببرند. یادگیری تمام حرف ها و صداهای آن ها و یا کلمه ها، زمانی که بر اساس عادت و شرطی شدن باشد، یقینا موفقیتی در خواندن به دنبال نخواهد داشت. 3-موفقیت در گوش دادن و سخن گفتن:کودکانی که در دو رکن اولیه زبان آموزی موفقیت لا زم را کسب کرده اند و فرصت های مناسبی برای حرف زدن و گوش دادن داشته اند و قدرت کلا می و درک مناسب تری دارند مسلما در خواندن نیز موفق تر هستند. کودکانی که از تحریکات محیطی کمتری در زبان آموزی برخوردار هستند در خواندن نیز کندتر می باشند. محیط فرهنگی و اجتماعی خانواده نیز نقش موثری در یادگیری خواندن کودکان دارد.
4- رشد عاطفی و اجتماعی: کودکانی که با محیط خویش سازگار هستند و با همسالا ن خود ارتباط برقرار می کنند و بازی می کنند، مجبورند در هنگام بازی ارتباط کلا می نیز داشته باشند واین ارتباط در یادگیری خواندن آن ها نقش مهمی را ایفا می کند. خانواده هایی که به مطالعه اهمیت می دهند و کتاب، مجله و روزنامه و … در خانه آن ها یافت می شود، دارای فرزندانی هستند که در آموزش خواندن، موفق تر هستند. 5- همکاری و هماهنگی والدین و معلمان:پدر و مادر و معلم باید علا ئم آمادگی خواندن را خوب بشناسند و فرصت های لا زم را جهت کسب تجربه برای دانش آموز فراهم آورند و کودک را به کاربرد و درک کلمه ها و جمله ها تشویق نمایند تا میل به خواندن در او ایجاد شود. بدیهی است والدینی که برای بچه ها کتاب می خوانند و آنان را به مسافرت و بازدید از پدیده های علمی- فرهنگی می برند و تماس بیشتری با دیگران پیدا می کنند از توانایی بیشتری برخوردار می شوند و به راحتی می توانند تجربه ها و برداشت های خود را در هر موقعیتی اظهار نمایند و در مسائل آموزشی شرکت فعال داشته باشند. سرانجام این عوامل در درک خواندن و قدرت نوشتن آنان تاثیر به سزایی خواهد داشت. 6- تحرک بدنی:فیلسوفان تعلیم و تربیت به دو دلیل به گنجانیدن تحرک بدنی در برنامه های آموزشی تاکید داشته اند: الف- پرورش کودکانی شاد و مشتاق یادگیری
ب- تسکین تنش های کودکان که می تواند در امر یادگیری آنان تاثیر منفی داشته باشد. تحقیقات «کرتی» و دیگران در اروپا نشان داده که تحرک بدنی در از بین بردن مشکلات یادگیری زبان و خواندن، نوشتن و نیز ریاضی مورد استفاده قرار می گیرد. عدم تحرک نیز می تواند به عدم یادگیری هوشمندانه و مطلوب منجر شود.
هر گاه کودکی شروع به فعالیت بدنی می کند، انرژی ذخیره شده را صرف فعالیت می کند و پس از فعالیت، شاد می شود و عصبانیت و خستگی از او دور می شود. بازی های گروهی نیز نقش مهمی در یادگیری زبان دارد کودکان از طریق تماس با همسالا ن خود به گسترش زبان خود کمک می کنند. آن ها دراین گونه بازی ها به تعامل با یکدیگر مشغول می باشند و از طرف دیگر هماهنگی بین عضلا ت چشم نیز به یادگیری زبان در آن ها کمک می کند.
