پاکدلها:در شرایطی عملی، والدین یا معلمین ممکن است نشانه‌های زیر را در اختلال ریاضی مشاهده کنند. این نشانه‌ها از شخصی به شخص دیگر متفاوت است و همه نشانه‌ها در یک فرد دیده نمی‌شود و ممکن است کودک با توجه به نوع اختلال ریاضی، دارای دسته‌ای از این نشانه‌ها باشد.
مشکل در خواندن و نوشتن اعداد
مشکل در مرتب کردن اعداد به منظور انجام محاسبات
ناتوانی در انجام محاسبات
ناتوانی در فهمیدن مشکل عبارت
مشکل نامیدن واژه‌های ریاضی
فهمیدن مشکلات عبارت
نفهمیدن مفاهیم ریاضی مانند «بزرگ‌تر از» یا «کوچک‌تر از»
مشکل در تشخیص علایم عملیاتی ریاضی مانند علائم جمع و تفریق، ضرب و تقسیم
ناتوانی در یادسپاری اطلاعات ریاضی پایه مانند جدول ضرب
ناتوانی در ادامه و توالی مراحل حل مسأله
ناتوانی در کپی کردن اعداد
نادیده گرفتن علائم عملیات ریاضی مانند عملیات جمع و تفریق، ضرب و تقسیم
نفهمیدن عملیات لازم برای حل مسأله
مشکل شمارش
ناتوانی فهمیدن تفاوت بین عملیاتی مانند جمع و تفریق
مهارت‌های محاسبه‌ای ضعیف
اشتباهات زیاد در اعداد ساده
آهسته انجام دادن محاسبات
مشکل در ردیف کردن اعداد (مثلاً از کوچک به بزرگ)
ناتوانی در فهمیدن اطلاعات بر روی نمودار
ناتوانی فهمیدن مفهوم ارزش عددی
ناتوانی مرتب کردن 2 یا 3 رقم برای انجام محاسبات
اشکال در رابطه با پردازش دیداری
مشکل در کپی‌برداری از روی تخته
مشکل در رعایت نظم و ترتیب مسائل ریاضی در روی برگه کاغذ
مشکل در مفاهیمی مانند کسر، طبقه‌بندی
سردرگمی برای پیدا کردن راهبردهای حل مسأله
مشکل در گفتن زمان یا مدیریت زمان
مشکل در دانستن روزهای هفته (گم کردن روزهای هفته)
اشکال در خواندن ساعت
مشکل با مهارت‌های پولی
مشکل با بودجه‌ریزی (دخل و خرج)
مشکل برآورد کردن هزینه‌ها برای خرید
اجتناب از بازی‌هایی بر اساس برنامه‌ریزی مانند شطرنج
مشکل در نگه داشتن امتیاز در بازی‌ها
مشکل در اندازه‌گیری
ضعف در جهت‌یابی و به طور ذهنی اشکال در پیدا کردن راه‌های فرعی در نقشه
ناتوان از استفاده داده‌ها و آموزش‌ها برای حل مسأله
اشتباهات مکرر در تکالیف ریاضی
سختی انجام دادن تکالیف
سختی در محاسبه ذهنی ساده
اشکال در تشخیص دادن گذشت زمان
مشکل در تمایز بین چپ و راست
ناتوانی در تصویرسازی ذهنی
اشکال در خواندن علائم موسیقایی
اغلب ناتوان برای فهمیدن و حفظ کردن مفاهیم، قواعد، فرمول و توالی
بازداری نهفته کم، مثلاً حساسیت زیاد به سر و صدا، بو، نور و ناتوان برای سازگاری با عوامل محیطی
ناتوان در فیلتر کردن اطلاعات غیر ضروری
یادآوری اشتباه نام‌ها، بازیابی ضعیف نام، چهره و امکان استفاده از نام‌های جایگزین که با حروف مشابه شروع می‌شوند.
این افراد از نظر ذهنی دشواری خاصی در برآورد اندازه یک چیز یا فاصله دارند (مثلاً آیا فاصله تا آنجا 10 یا 20 قدم (3 یا 6 متر) است.)
افرادی که دارای اختلال ریاضی هستند در سایر توانایی‌ها متوسط یا بالاتر از متوسط می‌باشند. امکان دارد این افراد به طور استثنایی در حوزه‌های مربوط به نوشتن دارای توانایی بالایی باشند و ممکن است آنها نویسنده‌های خوبی شوند.
“تشخیص اختلال ریاضی”
اختلال ریاضی معمولاً قبل از کلاس دوم یا سوم تشخیص داده نمی‌شود زیرا از نظر رشدی، روانی در انجام تکالیف را کسب نکرده‌اند. اکثر کودکان باهوش تا به سطح ریاضی چهارم یا پنجم برسند، توسط استفاده از حافظه و فنون محاسبه از پس مسائل و تکالیف ریاضی برنمی‌آیند (مانند شمردن با انگشتان یا انجام مکرر جمع زدن به عنوان یک جایگزین برای عملیات ضرب) و بدین‌گونه اختلال ریاضی آنها دیرتر ظاهر می‌شود درخواست برای آزمون معمولاً توسط معلم یا والدینی که چند نشانه از این اختلال را مشاهده کرده‌اند، شروع می‌شود. برای تشخیص می‌توان گام‌های زیر را برداشت.
مشاهده نمرات پایین در آزمون‌ها و کارهای کلاسی می‌تواند برای والدین و معلمان سرنخ باشد.
دو هفته کار ریاضی کودک را (آزمون‌های کلاسی و خانگی، تکالیف و سوالات) را زیر نظر داشته باشید و خطاهای آنها را درآورده و تعداد خطاها را در این مدت محاسبه کنید. این کار برای شروع تشخیص آسان و سریع، مفید می‌باشد.
سطح ریاضی کودک باید پایین‌تر از توانایی مورد انتظار از او بر اساس سن و هوش و زمینه آموزشی و فرهنگی باشد.
نقایص کودک در ریاضی باید به طور معنادار با پیشرفت تحصیلی یا مهارت‌های مورد نیاز زندگی روزانه، مداخله نماید.
ارجاع به روان‌شناس کودک برای ارزیابی توانایی ریاضی و سایر اختلالات احتمالی
تست‌های تشخیصی و آزمون‌های استاندارد شده انجام شود.
شنوایی و بینایی باید ارزیابی شود.
تست هوش وکسلر برای ارزیابی میزان هوش انجام شود.
فهم زبان آموزش معلم (برای دانش‌آموزان سایر زبان‌ها) باید بررسی شود.
سابقه آموزشی کودک و فرصت‌های یادگیری ریاضی باید بررسی شود. بر اساس این اطلاعات، روان‌شناس واجد شرایط می‌تواند اختلال ریاضی را تشخیص دهد.
برای درمان اختلال یادگیری ریاضی چه باید کرد؟
اولین قدم:
این است که از طبیعی بودن کودک مطمئن شد. اطمینان از این که کودک فاقد عقب ماندگی ذهنی و ضایعه مغزی و به لحاظ روانی عادی است.
سوالی که در این جا به وجود می آید که اگر کودک ضایعه مغزی ندارد و به لحاظ هوشی و روانی نیز طبیعی است، پس چه دلایلی وجود دارد که در درس ریاضی با همسالان خود متفاوت بوده و با وجود اینکه تلاش زیادی هم در درس ریاضی دارد به خوبی پیشرفت نمی کند؟
ما از تولد تا زمان خود تجارب زیادی داریم و می توانیم بعضی از مشکلات خود را حل کنیم. اما کودک ممکن است از بدو تولد خود یک تجربه را نداشته باشد. مثلاً سینه خیز حرکت نکرده باشد. این یک تجربه ی مهم است که ممکن است کودک کسب نکرده باشد. در چنین مواردی به دلیل نبود یک تجربه لازم، فرد دچار مشکلاتی در یادگیری خواهد شد.
منبع: کانال آموزش و درمان اختلالات یادگیری
شاید این موضوعات هم مورد پسند شما باشد ⇓