1) میز و صندلی که کودک روی آن می‌نشیند باید متناسب با قد کودک باشد به‌صورتی که وقتی کودک صاف پشت میز می‌نشیند، ساعدهایش را روی میز قرار دهد و کف پاهایش به راحتی زمین را لمس کند.
2) مداد باید بینِ دو انگشت شست و انگشت اشاره قرار گیرد و انگشت وسط به‌عنوان تکیه‌گاه در زیر مداد باشد .
3) بالای قسمت تراشیده شده یا حدود 2 سانت بالاتر از نوک مداد، باید در دست گرفته شود. باید دقت شود که فاصلهی دست تا نوک مداد زیاد نباشد یا دست به نوک مداد بیش از حد نزدیک نشود .
4) مداد را نباید خیلی سفت یا بیش از حد شُل در دست نگه دارد. هنگام نوشتن، مداد نباید خیلی مایل و یا بیش از حد راست نگهداشته شود. قسمت وسط مداد باید روی نرمهی دست ( قسمت بالایی اتصال شست با انگشت اشاره) قرار گیرد. اگر روش درست در دست گرفتن مداد از کودکی آموزش داده نشود و اصلاح نگردد، در سال‌های بعد به سختی می‌توان آن را تغییر داد و معمولاً تا بزرگ‌سالی از این شیوه نوشتن تبعیت می‌کند.
5) کاغذ یا دفتری که کودک روی آن می‌نویسند باید با لبهی میز زاویهی 15 درجه داشته باشد. اگر دفتر صاف جلوی کودک قرار گیرد، برای نوشتن آرنج خودش را به بدنش می‌چسباند و و نمی‌تواند حرکت های لازم برای نوشتن را به خوبی انجام دهد .
6) مداد باید متناسب با اندازهی دست کودک، نه بیش از حد نازک باشد و نه این که بیش از حد کلفت باشد .
7) فشار انگشتان شست و اشاره بر مداد باید به اندازهی مناسب باشد. انگشت شست نباید به سمت داخل شکسته شود. باید دقت کنید که کودک با فشار مناسب مداد را در دست می‌گیرد. فشار بیش از حد انگشتان علاوه بر اینکه باعث خسته شدن عضلات دست کودک می‌شود، به دلیل ایجاد اصطکاک بیش از حد مداد با کاغذ باعث نارسا نویسی می‌شود.
8) بازوی کودکان هنگام نوشتن نباید به بدن آن‌ها چسبیده و یا فاصله بسیار زیادی از بدن داشته باشد . زاویه آن با بدن باید در حدود 15 تا 20 درجه داشته باشد.
9) نوشتن حروف در الفبای فارسی تابع قوانین نوشتاری خاصی است. مثلاً حرف الف را از بالا به پایین می‌نویسیم، درصورتی‌که اگر الف به حرف دیگری چسبیده باشد آن را از پایین به بالا می‌نویسیم. یا اینکه حرف ب را از سمت راست به چپ می‌نویسیم. رعایت نکردن این قوانین باعث شکستگی بین حروف می شود.
10) در هنگام نوشتن، مچ کودک باید در امتداد ساعد باشد و و نباید مچ کودک به سمت داخل یا به سمت خارج شکستگی داشته باشد .
11) کودک نباید مداد را بیش از حد روی کاغذ فشار دهد. فشار بیش از اندازه مداد بر روی کاغذ باعث ایجاد فرورفتگی در کاغذ می‌شود و نمی‌توان با نوک مداد به راحتی حرکات زاویه دار و منحنی دار را کشید . همچنین بیش از حد شل گرفتن مداد در دست، باعث کمرنگ نویسی بیش از حد می‌شود .
12) حرکت مداد در نوشتن حروف نباید بیش از حد کُند و آرام باشد. حرکات خیلی کند باعث تکه‌تکه نویسی می‌شود و در حروفهای دارای زاویه و انحنا، زیبایی نوشتن را از بین می‌برد .
13) کودک باید یاد بگیرد که فاصله بین حروف را به صورت یکسان رعایت کند. فاصله‌گذاری بیش از حد زیاد در بین حروف و یا چسبیده نویسی بیش از حد ، باید در کودکان به وسیله تمرین‌های ویژهی دست ورزی و مکرر نویسی، اصلاح گردد.
14) فاصلهی سر کودک تا کاغذ در هنگام نوشتن و خواندن باید حدود 30 سانتی‌متر باشد . فاصله بیش از حد سر کودک تا کاغذ یا نزدیک کردن بیش از حد سر به کاغذ باعث عدم تسلط کافی در هنگام نوشتن ، محدودیت در دید و مشکلات بینایی می گردد .
ضعف های نوشتاری در کودکانی که بسیار بد خط می‌نویسند و به اصطلاح دچار اختلال نارسا نویسی هستند در موارد زیر خلاصه می‌شود . زاویه دار نویسی ، کج نویسی و راست نویسی بیش از حد درحروف و کلمات – پرفشار نوشتن و کمرنگ نویسی بیش از حد – نامرتب نویسی بیش از حد در بین حروف و کلمات – فاصله‌گذاری و چسبیده نویسی بیش از حد بین حروف و کلمات .
منبع: وب سایت کتاب کودک
شاید موضوعات زیر هم مورد علاقه شما باشند: