فعالیت بیش از حد مرکز حافظه مغز

به گزارش نوروسافاری به نقل از وبسایت دانشگاه ناتینگهام، محققان مدرسه روانشناسی دانشگاه ناتینگهام به سرپرستی دکتر توباس باست، دریافته اند که مهارکننده های عصبی معیوب و افزایش غیرعادی میزان فعالیت در هیپوکامپ باعث اختلال در حافظه و توجه می شود.

تحقیقات اخیر آن ها که تحت عنوان “عدم مهار عصبی هیپوکامپ به مشکلات حافظه و تمرکز منجر می شود” در مجله دانشگاهی معتبر Cerebral Cortex منتشر شد؛ این تحقیق نکاتی چند برای درک و درمان کم کاری های شناختی در پاره ای از اختلالات مغزی نظیر اسکیزوفرنی، زوال توانایی های شناختی ناشی از افزایش سن و آلزایمر ارائه می دهد.

هیپوکامپ- بخشی از مغز که در لوب گیجگاهی قرار دارد – نقش مهمی در به یاد آوردن اتفاقات روزمره و زمان و مکان وقوع رخدادها به عهده دارد. برای مثال به خاطر آوردن این که پیش از رفتن به خرید ماشینمان را کجا پارک کرده ایم.

این تحقیق نشان می دهد که عدم کنترل برانگیختگی های نورونی در هیپوکامپ، حافظه وابسته به  آن را مختل می کند؛ به علاوه این برانگیختگیهای نورونی نا به جای هیپوکامپ، باعث بروز اختلال در توجه نیز می شود- این در حالی است که توجه عملکردی شناختی مستقل از هیپوکامپ است.

افزایش فعالیت می تواند مخرب تر از کاهش فعالیت باشد

به گفته دکتر باست: ” تحقیقاتی که برروی موشهای صحرایی انجام شده است، اهمیت مهارکننده عصبی گاما آمینوبوتیریک اسید در هیپوکامپ را برای عملکرد حافظه و تمرکز روشن می کند. این یافته که مهارکننده معیوب حافظه را مختل می کند حاکی از آن است که حافظه به فعالیت عصبی متعادل سازی شده درون هیپوکامپ بستگی دارد که البته نتیجه بسیار مهمی است، چرا که تا کنون ضعف های حافظه ای اساسا به کاهش فعالیت یا ضایعه های هیپوکامپ منتسب می شدند.

باست اضافه می کند:”دومین یافته مهم ما این است که، مهارکننده های معیوبی که باعث افزایش فعالیت نورونی در هیپوکامپ می شوند، توجه را نیز مختل می کنند. عملکردی شناختی که به قشر پیش پیشانی و نه هیپوکامپ وابسته است. این موضوع منعکس کننده وجود ارتباطات بسیار قوی نورونی بین هیپوکامپ و قشر پیش پیشانی است. این یافته ها نیز نشان می دهند که عدم تعادل در فعالیت هیپوکامپ به طور غیر مستقیم بر قشر پیش پیشانی تأثیر گذاشته و باعث کاهش توجه می شود.”

در مجموع، یافته های اخیر نشان می دهند که افزایش فعالیت ناشی از وجود مهارکننده های عصبی معیوب در یک ناحیه از مغز، از عواملی مانند کاهش فعالیت یا ضایعه مغزی برای عملکردهای شناختی آسیب زننده تر است. به بیانی دیگر، افزایش فعالیت در یک منطقه از مغز نه تنها عملکرد همان منطقه از مغز را مختل می کند- در این مورد حافظه وابسته به هیپوکامپ- که همچنین فعالیت سایر مناطقی که به آن متصلند را نیز مختل می کند-  که در این مورد توجه وابسته به قشر پیش پیشانی است.

انگیزه اولیه تحقیقات دکتر باست یافته های بیمارستانی اخیر بود که نشان می دهند، بیمارانی که در مراحل اولیه اسکیزوفرنی هستند یا بیماری زوال مهارت های شناختی ناشی از افزایش سن و آلزایمر دارند، علائم وجود مهارکننده های معیوب و افزایش فعالیت در هیپوکامپ را نیز نشان می دهند. در مطالعه جدید، مهارکننده های هیپوکامپ پیش از اجرای آزمون های توجه و حافظه مختل شده بود، که در نتیجه این اختلال و فعالیت های نابه جای متأثر از آن در هیپوکامپ، موش ها به اختلال حافظه و توجهی مشابه آنچه که در بیماران دیده می شود، مبتلا شدند.

محققان همچنین دریافته اند که توجه با مهارکننده های معیوب و افزایش فعالیت در ناحیه پیش پیشانی-ناحیه ای از مغز که برای توجه اهمیت دارد- نیز مختل می شود.

دکتر باست می گوید: “در کل، این یافته ها روشن می کنند که کارکردهای مغزی بالاتر، نظیر توجه و حافظه، به فعالیت نورونی متعادل در مناطق مرتبط مغز وابسته هستند.

هدف بالقوه برای درمان های جدید

این تحقیق نتایج مهمی برای درمان نارسایی های شناختی ارائه می دهد. یافته ها نشان می دهند که تقویت و افزایش فعالیت مراکز اصلی حافظه و توجه در مغز (هیپوکامپ و قشر پیش پیشانی)، که مدت ها استراتژی بهبود توانایی های شناختی بوده است، الزاما حافظه و توجه را بهبود نداده، حتی ممکن است باعث اختلال در عملکردهای مذکور شود. لذا نکته مهم برقراری مجدد تعادل در فعالیت این مناطق می باشد.

به گفته دکتر باست: “امروزه یک ایده نوظهور این است که مراحل اولیه ناتوانی های شناختی، نظیر اسکیزوفرنی و زوال تواناییهای شناختی با افزایش سن و آلزایمر، با اشکال در عملکرد مهارکننده های عصبی و فعالیت بیش از حد مشخص می شوند؛ این فعالیت بیش از حد نورونی سپس به آسیب نورونی و کاهش فعالیت مغزی منجر می شود که مراحل بعدی این ناتوانی ها را مشخص می کند. بنابراین در صورتی که فعالیت های نا به جای نورونی در مراحل اولیه متعادل شوند، نه تنها توجه و حافظه را بازیابی می کند بلکه از آسیب بیشتر در آینده هم جلوگیری می نماید.

باست اضافه می کند: “ما مطالعات جدیدی در دست اجرا داریم که در آن ها هدف شناسایی داروهای احتمالی است که قادر به متعادل سازی فعالیت های نورونی در هیپوکامپ و قشر پیش پیشانی و بازیابی حافظه و توجه باشند.”

ترجمه و تلخیص: میترا دهقان – وبسایت نوروسافاری

لینک مقاله در ژورنال CEREBRAL CORTEX:

Hippocampal Neural Disinhibition Causes Attentional and Memory Deficits

لینک گزارش خبری در وبسایت دانشگاه ناتینگهام:

Too much activity in one of the brain’s key memory regions is bad for your memory and attention