درمان بیش فعالی بزرگسالان به یک رویکرد چند جانبه نیاز دارد.  علائم عموما با داروها درمان می شوند.

اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) یک بیماری مربوط به دوران کودکی است که در حدود یک سوم افراد تا بزرگسالی به آن مبتلا هستند.

اگر در شما به عنوان یک بزرگسال اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) تشخیص داده شده است، بهتر است که دکتر شما دارویی تجویز کند – که معمولا یک محرک است – و درمان شناختی رفتاری و یا حتی یک گرفتن یک مربی می تواند شیوه زندگی را تغییر دهد. او همچنین ممکن است به شما یک برنامه ریز خوب پیشنهاد کند.

اما این درمان ها تنها در مصرف یک قرص خلاصه نشده اند. بر روی مسائل عملی، مانند مهارت سازماندهی و مسائل عاطفی که اغلب دارای محدوده اند، کار می کنند.

برای درمان بیش فعالی بزرگسالان از چه نوع دارویی و برای چه مدتی استفاده کنیم؟

لنارد آدلر، MD، استاد روانپزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه لانگون نیویورک و مدیر برنامه اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) بزرگسالان در مدرسه NYU پزشکی می گوید، داروهای مورد استفاده برای کودکی می توانند برای بیماران اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) بزرگسال نیز نتیجه بخش باشند.

او می گوید، محرکهایی مانند  آدرال، کنسرتا، فوکالین، ویوانس ، کولی ونت و ریتالین اغلب برای اثر بخشی طولانی مدت علائم تجویز می شوند. استراترا ، یک ضد محرک است که برای درمان اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) بزرگسالان مجاز شده است، همچنین به طور گسترده تجویز می شود.

دیگر داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) کودکی که نیز می توانند برای درمان بزرگسالان کمک کند شامل، کاتاپرس (کلونیدین) ، اینتونیو  (گوانفاسین) و ضد افسردگی ولبوترین (بوپروپیون) می شوند.

انتخاب داروی مناسب برای یک بیمار مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) اغلب بر اساس جلوگیری شرایط بد مشکلات بهداشتی است. به عنوان مثال، آدلر می گوید او یک محرک را به یک بیمار دارای مشکل سوء مصرف مواد تجویز نمی کند، چرا که محرک یک پتانسیل بالا برای افراد سوء مواد است.

تاریخچه دارو های مصرف شده برای درمان اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) نیز مهم است. آدلر هر آنچه بیمار و اعضای خانواده اش قبلا گرفته اند و یا متحمل هستند را به دلیل ارتباط ژنتیکی قوی اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) بررسی می کند.

آدلر، استاد روانپزشکی در دانشکده دانشگاه نیویورک پزشکی است که از سازندگان مختلف داروهای ADHD حمایت های مالی / پژوهشی دریافت می کند.

احتمال بروز چه نوع عوارضی وجود دارد ؟

بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) با سابقه خانوادگی بیماری های قلبی و سنکوب شدگی باید اثر داروهای اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD)، هم محرک و  هم ضد محرک را در نظر بگیرند، اگر چه آنها در کوتاه مدت مضر نیستند.

آدلر می گوید “آنها به طور کلی داروهای بی خطر هستند”. اما حتی بیماران مصرف کننده استرترا نیز باید فشار خون و نبض خود را تحت نظر داشته باشند. او برای بیماران از کمترین دوز شروع می کند تا میزان تحمل آنها را ارزیابی کند.

آدلر می گوید ، عوارض جانبی شایع در محرکها شامل اضطراب، بی خوابی، و تغییرات در فشار خون و نبض می باشد. عوارض جانبی احتمالی استرترا نیز مشابه انهاست و بعلاوه ممکن است تهوع نیز پیش آید.

برای درمان بیش فعالی بزرگسالان تا چه مدت باید دارو مصرف کنم؟

بستگی فرد مورد نظر دارد.

آنجلا Tzelepis، دکترا، استاد روانپزشکی در دانشگاه ایالتی وین که همچنین یک کلینیک در Grosse Pointe MI را ادراه می کند، می گوید: “برای بچه ها، توصیه می کنیم که در طول سال تحصیلی مصرف دارو را ادامه دهند. این به یادگیری بهتر آنها کمک می کند. برای دانشجویان نیز این مسئله صادق است. پس از کالج، نیز بستگی به وضعیت آنها، عوامل استرس زا، چگونگی مدیریت آنها دارد. آیا همیشه باید دارو مصرف کنید؟ این یک تصمیم فردی است.”

آدلر می گوید : “تمرکز ما در حال حاضر برای کمک به بیماران در حفظ بهبودیشان و حرکت آن در جهت تغییرات مثبت زندگی آنهاست”.

هنگامی که بیمار تنها بیماری اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) مبتلا نیستند.

اکثر بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) تنها به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) مبتلا نیستند. با توجه به مطالعات منتشر شده در BMC Medicine  ۷۵٪   تا ۸۰٪ انها اختلالاتی مانند افسردگی حاد، اختلال دو قطبی، اضطراب و سوء مصرف مواد دارند.

Tzelepis می گوید ، اغلب افراد مراجعه کننده به دفتر یک درمانگر مبتلا به ADHD بزرگسال دارای بیماری افسردگی و اضطراب هستند.

Tzelepis می گوید ، “راستش، بسیاری از بزرگسالان که برای درمان می آیند، تنها نیاز به درمان ADHD  ندارند { بلکه بیماری های دیگر نیز دارند}”. ” از دیدگاه من ، و این مقاله پشتیبانی شده، این یک مشکل بیولوژیکی عصبی است. بهترین درمان شامل ترکیبی از دارو و درمان، و یا مداخلات مواد غیر دارویی دیگر است. ”

برای برخی افراد، مسائلی مربوط به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) تنها بخشی از مشکل است.

Tzelepis می گوید ، “برخی از افراد نسبت به برخی از مسائل عاطفی شان احساس خوبی ندارند، حس می کنید که آنها با صلاحیت و شایسته نیستند، چرا که برای کارهایشان بسیار تلاش می کنند و علت آن را درونی می دانند “. ” بازخورد هایی که آنها دریافت می کنند – این است که آنها تنبل هستند و یا اگر سخت تر کار می کردند ، کارشان را بهتر انجام می دادند – آنها به طور مداوم این پیام را از ذهن خود دریافت می کنند که آنها به اندازه کافی خوب نیستند ”.

آیا نیاز است که روان درمانی را امتحان کنم؟

بله. درمان شناختی رفتاری، یا گفتار درمانی، به نظر می رسد به خصوص برای بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) بسیار مفید است، به طور عمده برای توسعه مهارت های سازماندهی کننده، مفید است. و اگر دارای مسائل سلامت روان دیگری باشید، شما بهتر است که به دوره های گفتار درمانی فکر کنید.

اگر به نظر برسد اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) تنها بیماری باشد، Tzelepis می گوید که این موصوع به بیمار کمک  می کند که بر روی مسائل “کارکردهای اجرایی” از جمله مدیریت زمان و برنامه ریزی تمرکز کند.

در یک مورد، یک زن جوان که سال اول دانشگاه را پس از دوره درخشان دبیرستان خود، مردود شده بود نزد Tzelepis آمد. برنامه خواب مشخص و یا اصول روزانه ای نداشت، و همچنین در دانشگاه به عنوان دانش آموز تنبل نا موفق بود.

Tzelepis  می گوید: “بعد مشخص شد که او به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) مبتلا بوده که چون در دوران دانش آموزی در انجام کار های علمی زرنگ و توانا بوده این موضوع تا آن موقع مشخص نشده بود “. با گذشت زمان، Tzelepis  به بیمار در کنترل بیشتر واکنش و احساساتش کمک کرد.

زن جوان یک سال کالج جامعه شناسی تحصیل کرده بود و دوباره به دانشگاه بازگشت.

Tzelepis می گوید : ” آنچه که شما به عنوان هدف نیاز دارید، درمان رفتارها و علائم مشکل ساز است. اگر شما به ندرت یک تقویم دارید، چطور است که یک تقویم برای خود تهیه کنید، چه موانعی سر راه شما هست؟ ”.” مانعی نیست ، نظرتون راجع به داشتن یک تقویم چیست؟ “

آدلر می گوید: برخی از بیماران ممکن است با داروهای ADHD به تنهایی خوب شوند.

او می گوید : “آنها می توانند یک تغییر در زندگی خود ایجاد کنند، عادات بد را یاد نگیرند، از مهارت سازماندهی خود به خوبی استفاده کنند، در برنامه ریزی و گوش دادن بهتر شوند. آنها به مداخلات روانی اجتماعی نیاز ندارند”. “شما می توانید با این درمان ها تغییرات زیادی را موجب شوید. ”

نکاتی در مورد مربیگری؟

Tzelepis  می گوید ، مربیگری اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD)، یک حرفه جدید است که بسیاری از مشکلات خاص را حل می کند ، همچنین می تواند برای برخی از مردم نتیجه بخش باشد.

Tzelepis می گوید ، ” شبیه ارتباط یک بچه و یک معلم خصوصی است.”” من مردم را به مربیان ارجاع می دهم چون من باید بر روی امور دیگری کار کنم – پیش بردن جزء عاطفی-روانی “

یک مطالعه در استرالیا بر بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) با مربیانی به مدت هشت هفته در جلسات زوج شکل گرفت و دانستند که بیشتر شرکت کنندگان مهارت سازماندهی شان را بهبود یافته و بعد از یک سال درمان سطح خشم آنها کاهش یافته است.

شرکت کنندگان همچنین تمریناتی در منزل داشتند. این مطالعه به منظور بررسی مشکلات کم حواسی، سطح انگیزه پایین، مهارت های سازمان دهی شده کم، کنترل خشم و تکانش ضعیف طراحی شده بود.

Tzelepis می گوید ، برای تعداد نسبتا کمی از بزرگسالان که تنها علائم اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) دارند، مربیگری و یا گفتار درمانی ممکن است تنها چیزی باشد که آنها نیاز داشته باشند.

اکثر مربیان کارشناسان پزشکی و یا از درمانگران هستند. اگر شما می خواهید کار با یک مربی کار کنید، مطمئن شوید که متخصص اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) است.

درمان بیش فعالی بزرگسالان

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com