کاهش درک لمسی
کاهش درک لمسی به معنای عدم توانایی در تشخیص و تفسیر حرکت های لمسی از نظر زمانی و مکانی است .
تحقیقات مختلف در ارتباط با درک لمسی حاکی از این مطلب است که اطلاعات اولیه لمسی در نوزادی نه تنها موثر در رشد درک لمسی هستند ، بلکه در زمینه وابستگی والدین کودک مکانیزم های مقابله کننده با استرس قابلیت های اجتماعی و رشد شناختی نیز حایز اهمیت می باشد.
در این رابطه مناطق زبانی، اولین منطقه برای پاسخدهی به لمس بوده و دهان اولین منبع اطلاعاتی لمسی قابل دسترس کودک پس از تولد است.
دهان
دهان همچنین یکی از تمیز دهنده های دقیق لمسی در کودکان است ، همزمان با رشد کودک بررسی و جستجو قسمتهای بدن از طریق لمس با انگشتان گسترش مییابد.
بر اساس بررسیهای به عمل آمده همچنین مشخص شده است که کودکان سر و صورت را در ساعات بعد از تولد انگشتان را در حدود ۱۲ هفتگی و بدن را در حدود ۱۵ هفتگی ساق پاها را در حدود ۱۶ هفتگی و پاها را در حدود ۱۹ هفتگی کشف میکنند.
تشخیص دما در کودکان کوچکتر از ۶ ماهگی و تشخیص شکل از طریق لمس در نوزاد ۹ ماهه وجود دارد.
بررسی لمسی با تجربه بینایی اولیه کودکی در ارتباط بوده و کودک با تکیه بر هر دوی آنها برای موفقیت در تعامل با محیط عمل میکند.
مهارتهای درک لمسی ، به رشد خود ادامه داده و در جوانی دقیقتر و موشکافانه تر می شوند.
کاهش درک لامسه
در بیشتر مواقع کاهش درک لامسه مشکلاتی در زمینه تشخیص محل و چگونگی لامسه را به دنبال خواهد داشت و کاهش تشخیص و درک لمسی آگاهی فرد از خود را تحت تاثیر قرار داده و سبب ایجاد اختلال در برنامه ریزی حرکتی بدنی که اختلال خاص در زمینه برنامهریزی حرکتی است ، میشود.
بنابراین نقص در تشخیص لمسی مانند تمامی اختلالات یکپارچه حسی می تواند همراه با انواع گستردهای از مسائل و مشکلات در زمینه حرکتی درگیر روانی و اجتماعی باشد.
کاهش درک لمسی -سایت پاکدلها
برای مشاهده مطلب با موضوع حس لامسه اینجا کلیک کنید
برای مشاهده و دانلود نرم افزارهای تخصصی هماهنگی چشم و دست اینجا کلیک کنید