پاکدلها ،یادگیری بهتر : به نحوه راه رفتن خود تا بحال دقت کرده اید؟ یا از آن گروه آدم هایی هستید که با گردنی افراشته و سینه ای فراخ و کمری راست راه می روید یا از آن گروهی که پشت خود را خم می کنند؟
اغلب ما از دیدن گروه اول ، حس اعتماد به نفس و توانایی ، جوانی و شادابی پیدا می کنیم و با دیدن گروه دوم بیاد خجالت ، شرم و ناتوانی و شکست می افتیم. این تصورات بسیار به حقیقت نزدیک اند.
حقیقت آن است که نوع راه رفتن و ایستادن ما در توانایی ها و روحیه ی ما تاثیر به سزایی دارند. این امر دلایل علمی بسیار محکم و ثابت شده‌ای دارد.
وقتی که سینه را به تو می کشیم و پشت را خم می کنیم ، در واقع ظرفیت قفسه صدری را کاهش می‌دهیم و حجم مفید و موثر ریه را کم می کنیم. با این کار متاسفانه میزان اکسیژن ورودی به ریه ها را می کاهیم و حجم فضای مرده و انبار از دی اکسید کربن سیاه و زیانبار را افزایش می دهیم.
در حالت سلامت کامل اکسیژن ورودی به ریه ها شاخصی برای اکسیژن شناور در خون و اکسیژنی است که به اندامهای مختلف؛ از آن جمله مغز و اعصاب می رسد .
وقتی که فردی پشت را راست نگه می‌دارد و قفسه سینه را بیرون می دهد ، در واقع بر ظرفیت طبیعی ریه های خویش می افزاید و بیشتر از سهمیه ی خود اکسیژن دریافت می کند ، این امر موجب می‌شود که اکسیژن بیشتری به خون و به مغز او برسد و احساس نشاط و شادابی و توانایی کند .
همه سلولها در اوج توانایی اند و این به انسان اعتماد به نفس می دهد. روحیه ای عالی برای یادگیری و به کارگیری.
در شیوه راه رفتن خود بیشتر دقت کنید ، سر را بالا بگیرید ، گردن و ستون فقرات خود را راست کنید و عمیق نفس بکشید. می دانید چه احساسی خواهید داشت ؟ احساس قدم زدن در یک باغ پرگل ، و این اثر اکسیژن است.
