روانشناسی شناختی و یادگیری
روانشناسی شناختی به فرایند های یادگیری ،تفکر و دانستن در انسان می پردازد. توانایی های شناختی گروهی از مهارت های ذهنی هستند که لازمه کنش های انسانی اند.
آنها انسان را قادر می سازند که بداند، آگاه شود بیندیشد ،مفهوم سازی کند، مفاهیم انتزاعی به کار ببرد ،استدلال کند، انتقاد کند و خلاق باشد.
📗دیدگاه های حوزه روانشناسی شناختی که در رشته ناتوانی های یادگیری تاثیر داشته است
۱) اختلال های پردازش روانشناختی
۲)الگوی خبر پردازی
۳)نظریه های یادگیری شناختی
📗 اختلال های پردازش های روانشناختی
محدودیت های ذاتی هستند که در یادگیری دانش آموز مانع ایجاد می کنند.
نظریه های بالیدگی چنین نقایصی را تاخیر در رشد داخلی می دانند که به آمادگی نیافتن برای یادگیری تحصیلی منتهی می شود .دیدگاه پردازش روان شناختی مربیان را ترغیب می کند که با مداخله فعالانه به دانش آموزان در کسب مهارت های لازم برای پردازش روانشناختی کمک کنند.
📗تدریس بر اساس مفاهیم پردازش روانشناختی
بنیان دیدگاه پردازش روان شناختی بر این عقیده استوار است که دانش آموزان از نظر توانایی های زیربنایی در پردازش و کاربرد اطلاعات ،که در یادگیری موثر است با یکدیگر متفاوتند
نخست ،معلم تواناییها و ناتوانایی های هر دانش آموز را در پردازش روانشناختی از طریق مشاهده یا آزمون معین می کند .سپس معلم می تواند، بر اساس این اطلاعات ،روش های تدریس مناسب را انتخاب کند.
نقایص ادراک شنیداری و دیداری بیشترین توجه را به خود اختصاص می دهند.
📗سه برنامه ی متفاوت آموزشی از دیدگاه پردازش روانشناختی منتج می شود:
۱) آموزش متمرکز بر فرآیند پرورش نقص
۲) آموزش متمرکز بر فرایند برتر