محروم سازی برای کودکانی که به حرف گوش نمی دهند یا بدرفتاری می کنند نیازمند مهارت و دقت زیادی است . هرگز دستوری ندهید که نمی خواهید انجام شود ، همیشه برای اطاعت از اولین درخواست تشویق و حمایت زیادی کنید و فرزندتان را تحسین و تایید کنید . سعی کنید تا جایی که می توانید هرگز فرمانی را که یک بار به کودک داده شده دوباره تکرار نکنید . محروم سازی روش قدرتمندی برای تربیت کودک و از بین بردن نافرمانی و عادت بد کودک است ، در کنار محروم سازی روش محرومیت زمان مند نیز برای فرمان بردن کودکان موثر است
محروم کردن روشی است که در آن دانش آموز بی نظم از فعالیت های آموزشی کنار گذاشته می شود و برای مدت کوتاهی در مکانی مشخص و مجزا می ماند. محروم کردن ممکن است روشی مؤثر برای هدایت رفتارهای اخلالگرانه کودکان باشد، ولی باید با احتیاط به این روش متوسل شد.
محروم کردن اگر به طرزی مناسب اجرا شود می تواند ابزار مؤثر رفتار باشد. رعایت چند شرط احتمال موفقیت این روش را افزایش می دهد (آبرام ألیری، ۱۹۹۱)
۱، محروم کردن باید کوتاه مدت باشد، در مورد کودکان کم سن و سال از یک دقیقه تا حد ده دقیقه. می توان از این قاعده کلی استفاده کرد: به ازای هر یک سال افزایش سن ، فقط یک دقیقه می توان به زمان این شیوه افزود.
۲، فقط یک بار آن هم با کلماتی صریح و روشن به کودک اخطار دهید که قاعده ای را رعایت نکرده است.
۳، معلم و سایر کودکان در طول مدت محرومیت نباید به دانش آموز توجهی نشان دهند.
۴، با به کار گماشتن مستقیم کودک در فعالیت های جاری باید فعالانه به کودک کمک شود و محرومیت پایان یابد.
