همان گونه که در تعریف کودکان با نارسایی های یادگیری آمده است ، این کودکان از بهره هوشی تقریبا عادی برخوردارند، از نظر حواس بینایی و شنوایی سالمند، دارای امکانات محیطی و آموزشی نسبتا مناسبی هستند، همچنین محرومیت های شدید عاطفی ندارند.
اما با وجود این ، در یک یا چند زمینه درسی دچار مشکلات اساسی هستند ، لذا برای تشخیص این گونه کودکان اول باید بهره هوشی آنها سنجیده شود، سپس از نظر حواس مختلف و نقائص جسمانی مورد آزمایش قرار گیرند و نیز از نظر عاطفی و محرومیت های شدید محیطی موقعیت آنان مطالعه و بررسی شود و سرانجام مشکل اختصاصی و ویژه آنها دقیقا مشخص گردد.
1)اولین مرحله این است که مشخص شود:
الف)آیا مشکل جنبه ویژه دارد یا کلی؟
ب) آیا این مشکل در رابطه با تواناییهای یادگیری او است یا در اثر عوامل دیگری به وجود آمده است؟
برای روشن شدن مطلب ، آزمون هوش انفرادی در مورد وی انجام میشود و مشخص میشود که او دارای هوش طبیعی می باشد. آزمون ریاضی و خواندن نیز انجام می گیرد.
2) دومین مرحله، پیدا کردن عامل یا عواملی است که باعث به وجود آمدن مشکل شده است. آیا این دانش آموز غیبت زیادی داشته است؟
آیا معلم وی به روش های درست آموزش داده است؟ آیا روابط خانوادگی تیره ای در پیرامون وی وجود دارد؟ این افراد در هنگام مطالعه توجه و تمرکز کمی دارند .
3) سومین مرحله، تجزیه و تحلیل رفتارهایی است که مشکل دانش آموز را به صورت عینی روشن می کند ، باید مشخص کرد که فرد در جریان خواندن چه کارهایی را می تواند و چه کارهایی را نمی تواند انجام دهد! چه عادت های غلطی در خواندن دارد وامثال این موارد.
4)در مرحله چهارم، متخصص باید نتیجه تشخیصی خود را براساس رفتارهای آشکار وعینی ونیز عواملی که با آنها بستگی دارد ارائه دهد.
5) آخرین مرحله هر تشخیص ، به وجود آوردن یک برنامه منظم ترمیمی بر اساس نتیجه تشخیصی است. در حقیقت هدف مهم و اساسی در هر تشخیص ، تولید یک برنامه ترمیمی مناسب و موثر برای دانش آموزان دارای اختلالات ویژه یادگیری می باشد. این مرحله بر اساس نتایج بدست آمده از مرحله 4 در نظر گرفته شده است و هدف آن کاستن مشکلات دانش آموز ودر صورت امکان ،برطرف ساختن دشواری های او است.
مراحل تشخیص کودکان با اختلالات یادگیری – سایت پاکدلها
