ارزیابی سازماندهی حسی
در ارزیابی اولیه کودک، باید بررسی سیستم های حسی را به منظور تعیین سطح عملکرد گنجاند. واکنش های راستایی به منظور مشخص کردن هماهنگی این سیستم ها در کنترل تعادل باید مورد ارزیابی قرار گیرند.
بهترین شرایط و وضعیت جهت ارزیابی واکنش راستایی لابیرینی معلق کردن کودک به طور عمودی در فضاست، زیرا تنها در این شرایط است که می توان عملکرد سیستم دهلیزی را با کمترین دخالت دروندادهای حس پیکری مورد ارزیابی قرار داد و حضور حس بینایی نیز در واکنش های راستایی بینایی، خود عامل کمک کننده به حفظ و کنترل تعادل محسوب می شود. بنابراین آزمون هایی که با حضور بینایی اجرا می شوند نمی تواند توانایی نوزاد را نسبت به آگاهی او از وضعیت بدنش در فضا، مورد ارزیابی قرار دهد.
جهت ارزیابی عملکرد یکپارچگی حسی، آزمونها و شیوه های متعددی وجود دارند. یکی از این روش ها وضعیت نگاری است.
این شیوه سبب تجزیه و تحلیل اثرات سیستمهای حسی به طور مجزا و به طور ترکیبی بر روی تعادل ایستادن می شود (ناشنر، ۱۹۹۰). در روش وضعیت نگاری، کودک بر روی صفحه ای می ایستد که به رایانه متصل شده است. این صفحه می تواند ثابت یا متحرک باشد، بدین شکل که به دنبال حرکت کودک (حرکت گهواره ای) در وضعیت ایستاده و بدون این که جا به جایی به دنبال داشته باشد، صفحه به حرکت در می آید. در میدان دید کودک، پرده ای وجود دارد که می تواند متحرک نیز باشد. شش وضعیت اجراء آزمون بدین شرح است (ناشنر، ۱۹۹۰):
١- چشمان باز در حالی که صفحه ثابت است.
۲- چشمان بسته در حالی که صفحه ثابت است
٣- پرده موجود در میدان دید متحرک، در حالی که صفحه ثابت است
۴- چشم باز در حالی که صفحه متحرک است.
۵- چشم بسته در حالی که صفحه متحرک است.
۶- صفحه و پرده موجود در میدان دید، هر دو متحرک است.
این نوع ارزیابی به تجهیزات گسترده نیاز دارد و غالبا اختلال سیستم دهلیزی را مورد ارزیابی قرار می دهد. تفسیر و تعبیر این آزمون براساس میزان نوسان و مدت زمانی که کودک بتواند هر وضعیت را حفظ کند، انجام می گیرد. کودکانی که در هر وضعیت با مشکل مواجه شوند، آنهایی هستند که نوسان بیش از حد دارند و یا این که تعادل آنها در وضعیت ایستاده بسیار کم است. مشاهده مشکل در وضعیت دو بیانگر وابستگی فرد به سیستم بینایی است.
اگرچه کودکان و بزرگسالان افزایش محدودی در نوسان در این وضعیت را دارند اما حتی کودکان چهار ساله نیز هیچ مشکلی در حفظ این وضعیت تا سی ثانیه ندارند. وضعیت سه توانایی درک کودک را در حفظ وضعیت ایستادن در حضور نشانه های مبهم بینایی و نشانه های دقیق حس پیکری و دهلیزی مورد ارزیابی قرار می دهد.
وضعیتهای چهار تا شش نیازمند ایستادن در حضور نشانه های مبهم حس پیکری و درونداد متفاوت بینایی (وجود، عدم وجود و یا متضاد) است . افراد مبتلا به مشکلات یکپارچگی حسی، اختلال در تمامی وضعیت هایی دارند که از نشانه های متضاد حسی برخوردار هستند
وضعیت های سه تا شش). در این آزمون دو وضعیت آخر صرفا به اطلاعات حس دهلیزی مرتبط هستند بنابراین مشکلات در هر کدام از دو وضعیت پادشده به طور مشخص، اختلال در حس دهلیزی افراد را به دنبال خواهد داشت.
در ارزیابی کودکان خردسال، افزایش در ثبات، بین سه تا شش سالگی همزمان با پیشرفت روند رشدی اتفاق می افتد، کودکان شش ساله پاسخی مشابه با پاسخ افراد بزرگسال ارایه می دهند (فردریات و همکاران، ۱۹۹۳). به هر حال، حتی کودکان به و چهار ساله بدون توجه به درون دادهای حسی گمراه کننده توانایی حفظ وضعیت ایستاده را علی رغم نوسانات زیاد دارند
ارزیابی سازماندهی حسی – سایت پاکدلها