وقتی کودکان به سن نوجوانی می رسند، ممکن است بیش فعالی آشکار آنها کاهش یافته و تبدیل به حالت های بی قراری درونی شود. ممکن است تکانش گری جسمانی کاهش یابد اما توجه ضعیف و تکانش گری کلامی و شناختی اغلب باقی می ماند. (32) نوجوانان با نشانه های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی اضافی، معمولاً تکالیف را به طور نابرابر انجام می دهند. به عنوان مثال، آنها ممکن است در یک پروژه کلاسی به طور کاملاً خلاق عمل کنند و در کلاس دیگر انجام تکالیف شان را فراموش کنند. احتمال این که نوجوانان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی قبل از پایان تحصیل، مدرسه را رها کنند، بسیار زیاد است. اغلب نوجوانان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی مشکلات زیر را دارند:
مشکلات انضباطی و تعارض های خانوادگی
خشم و نوسان های سریع خلق
مشکل با مسئولان
عقب افتادگی قابل ملاحظه در عملکرد تحصیلی
روابط ضعیف با همسالان
عزت نفس پایین
نومیدی
بی علاقگی: فقدان انگیزه ی پیشرفت یا کوشش
رانندگی بد با سرعت غیرمجاز و آسیب رساندن به اتومبیل
معمولاً رفتار یا رفتارهای ویژه نوجوانانی که به افسردگی یا دیگر بیماری های روان پزشکی مبتلا هستند، تمایز اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی را از اختلال های دیگر مشکل می سازد. متخصصان بالینی غالباً نوجوانان با اختلال های نارسایی توجه/ بیش فعالی را به عنوان افرادی که اختلال نافرمانی مقابله ای دارند تشخیص می دهند. اختلال توجه مراجع ممکن است از سال های اولیه زندگی شروع شده و در کنار رفتارهای ضداجتماعی باشد. با بروز مشکلات ضد اجتماعی، نوجوانانی که از قبل روابط شان با والدین، معلمان و دوستان بد بوده است، بدنام تر می شوند.
