ارزیابی و درمان بدشنوایی :
اختلال پردازش شنوایی یا بدشنوایی به معنای عدم توانایی تمایز، بازشناسی یا درک اطلاعات شنوایی است. بدشنوایی نوعی نقص پردازش حسی است که تاثیر قابل توجهی بر مهارت گوش دادن، صحبت کردن، درک گفتار، یادگیری و حتی مهارت های اجتماعی کودک باقی می گذارد. بدشنوایی به دلیل ضعف در عملکرد سیستم عصبی مرکزی اتفاق می افتد.
برخی از کودکان حروف را برعکس می نویسند. برای مثال نمی توانند حرف /ب/ را از حرف /د/ تمایز دهند. این امر به دلیل واضح نبودن این حروف نیست، بلکه مغز آنها در درک بینایی یا دریافت این اطلاعات به درستی عمل نمی کند. همین امر در مورد بدشنوایی نیز صادق است. کودک مبتلا به بدشنوایی اصوات را می شنود، اما نمی تواند آن ها را به درستی پردازش کند.
این اختلال معمولا به آسانی تشخیص داده نمی شود و ممکن است با اختلال نقص توجه اشتباه گرفته شود. کودکان مبتلا به بدشنوایی معمولا در آزمون های سنجش شنوایی مشکلی نشان نمی دهند. بدشنوایی معمولا با اختلالات دیگر از جمله نقص توجه/بیش فعالی، نارساخوانی و دیگر مشکلات یادگیری مشاهده می شود.
بدشنوایی می تواند علت ایجاد کننده مشکلات یادگیری و به ویژه مشکلات تاخیر رشد گفتار و زبان باشد. به همین دلیل تشخیص و درمان زودهنگام این اختلال اهمیت بسیار بالایی دارد.