*نیمکت یا صندلی اورا کنار پنجره یا جایی که ممکن است باعث حواس پرتی او شود، قرار ندهید.
* بهتر است محل نیمکت اورا کنار میز خود یا در ردیف اول تعیین کنید. *اگر راست دست است، او را جلوی کلاس در سمت راست بنشانید. اینکار کمک می کند تا او کمتر حواسش پرت شود. *این قبیل دانش آموزان با روش های عملی بهتر یاد می گیرند تا با روش سخنرانی معلم. *هر چه نکته های جدید تر در تدریس به کار برید برای این دانش آموزان بهتر است. *به آنها یاد بدهید مرتب این خودگویی را تمرین کنند صبر کن! کمی بیشتر دقت کن! حالا انجام بده!” این روش رفتارهای تکانشی او را کاهش می دهد. منظور از رفتار تکانشی رفتارهای آنی و بدون فکر است که در این کودکان زیاد دیده می شود. *او را در یک گروه کلاسی عضو کنید تا کارهایش را به صورت گروهی انجام دهد. *تکلیف های طولانی و بزرگ را برای او به قسمتهای کوتاه و کوچکتر تقسیم کنید. *او را زود به زود تشویق کنید. او به پاداشهای پیاپی در زمانهای کوتاه نیاز دارد. *تماس چشمی خود را با او به طور مستمر حفظ کنید و او را زود به زود نگاه کنید. در جاهای مهم با حالت ها و حرکت های خود به او بفهمانید که کدام قسمت درس مورد تاکید است. بهتر است نیمکت او انفرادی باشد. اگر ممکن نیست، به صندلی انفرادی بدهید یا دست کم تعداد نفرات را در نیمکت او کمتر کنید. سعی کنید از رنگ ها و بخصوص مواد دیداری ( مثل نقاشی، مجسمه، عکس و فیلم) و مواد لمسی (مثل گچ، کاغذ خمیر و مانند اینها) بیشتر استفاده کنید. تنها تعداد کمی از این دانش آموزان کند ذهن هستند، ولی برای استفاده از تواناییهای هوش خود، به محیطی سازمان دهی شده نیاز دارند.این موضوع را به والدین آنها نیز بگویید. تکالیف جلسه بعد را بیش از یکبار یادآور شوید و بخصوص تاکید کنید که منظورتان چیست.همچنین از او بخواهید آنها را در دفتر یادداشت خود بنویسد. به او یاد بدهید که چگونه از حرف های معلم یادداشت برداری کند.در برخی موارد که مشکل دانش آموز شدید است، می توانید جاهای مهم هر مبحث را خودتان به او نشان دهید یا زیر آنها خط بکشید. هنگامی که دانش آموزان مشغول انجام تمرین یا تکلیف هستند، به کارهای او بیشتر سر بزنید و کار او را وارسی کنید. این دانش آموزان به جنب و جوش بیشتری نیاز دارند. گاهی به او اجازه بدهید که به حیاط برود و دوباره به کلاس برگردد. به او یاد بدهیدکه چگونه می تواند با رنگ های مختلف کار هایش را سازمان دهی کند. او را سرزنش نکنید.
عبارت های : توجه کن! حواست کجاست؟ اگر حواست را جمع کنی….. اگر زیاد تکرار شوند، ممکن است اضطراب او را بیشتر کنند. برخی روش های تقویت حافظه را به او یاد بدهید. مانند: تصویر سازی ذهنی، ربط دادن موضوع ها با یکدیگر، داستان سازی،کشیدن شکل برای مطالبی که خوانده، نوشتن کارها در تقویم یا برنامه زمانی و چیزهایی از این دست.
این اختلال را به هوش کودک نسبت ندهید.
* از «نام کوچک» دانش آموزان در زمان «پرسیدن درس» ، توجه دادن آنها به صحبت ها و تدریس خود استفاده کنید. صدا کردن اسم هر شخصی شوک آور و بیدار کننده است. * در اطراف نیمکت دانش آموز فعال حرکت کنید و سعی کنید از کتاب دانش آموزان و مخصوصا دانش آموز مورد نظر استفاده کنید. کتاب را بر ندارید، بلکه با انگشت یا خودکار نکات مهم را نشان دهید (از خط کش استفاده نکنید چرا که وحشت آور است.) این مسأله او را روی درس متمرکز می کند. هیچ گاه درباره شیطنت ها، ناآرامی ها، اشتباه ها و… او با کسی صحبت نکنید و یا حداقل نزد خود آنها مسأله را بازگو نکنید. این مسأله آنها را ناآرام تر، پرخاشجو، عصبی و… می کند و از آن پس رفتارشان را هدفمند کرده و به قصد آزار، شیطنت خواهند کرد. * تا جایی که می توانید عزت نفس و اعتماد به نفس آنها را افزایش داده و به آنها شخصیت بدهید. * اگر در کلاس یا منزل خطایی از آنها سر زد، آنها را تنبیه نکنید؛ بلکه غیرمستقیم خطای آنها را با نقل حکایت و… گوشزد کنید. * به هر میزان با آنها با ملایمت، مهربانی، صبر و حوصله و منطق برخورد کنید، نتیجه بهتری خواهید گرفت. * سعی کنید دانش آموزی آرام و ترجیحا زرنگ را در کنار او بنشانید (کودک بیش فعال، باهوش و سریع است). نگذارید دانش آموزان بیش فعال در کنار یا نزدیک هم بنشینند.
چند نکته مهم ویژه معلمان دانش آموزان بیش فعال -سایت پاکدلها
