♦️طراحی جدول: دانش‌آموزان جدولی کشیده و با طراحی سؤال، جدول درست کنند.
♦️املای خطابه‌ای: دانش‌آموزان به یکدیگر یا خواهر و برادر خود املا می‌گویند.
♦️تهیه‌ی متن از غلط‌های املایی: معلم هر ماه یک بار از کلماتی که دانش‌آموزان غلط داشته‌اند، متن جدیدی فراهم کرده و املا بگوید.
♦️ساختن متن با کلمات مشخص: معلم چند کلمه می‌گوید و دانش‌آموزان جمله می‌سازند.
♦️املا به صورت نقاشی: در پایه‌های اول و دوم در زنگ نقاشی، دانش‌آموزان نقاشی کشیده و در زنگ املا کلماتش را می‌نویسند.
♦️آموزش املا هنگام تدریس متن کتاب فارسی: معلم بعد از تدریس، کلمات مشکل دو املایی را روی تابلوی کلاس می‌نویسد و از دانش‌آموزان می خواهد به صورت شفاهی برای آن‌ها کلمات هم خانواده، مترادف و متضاد بگویند و یا جمله‌سازی نمایند.
♦️املای بی‌صدا: با نگاه به حرکت صورت و لب‌های معلم بنویسند (جهت تقویت هوش دیداری و فضایی).
♦️املای خوشه‌ای: یک کلمه را معلم می‌گوید و دانش‌آموز هر چه به ذهنش رسید، می‌نویسد.
♦️املا به ترتیب حروف الفبا: معلم چندین کلمه روی تابلو می‌نویسد سپس دانش‌آموزان می‌بایست به ترتیب حروف الفبا این کلمات را در دفتر خود بنویسند.
♦️تعویض معلمان: همکاران معلم می‌توانند در املاهای کلاسی جای خود را تعویض کرده و به بچه‌های کلاس دیگر املا بگویند.
♦️املای پای تخته دو نفری: معلم دو نفر را پای تخته می‌آورد و به یک نفر املا می‌گوید. نفر دیگری مراقب است تا اگر اشتباهی کرد، آن را اصلاح کند. همچنین هر یک از دانش‌آموزان می‌توانند برای هم املا بگویند و دانش‌آموزان کلاس با دقت به نوشتن کلمات نگاه کرده و اشتباهات را گوشزد نمایند.
♦️مشاوره‌ای: در مواقعی که دانش‌آموزی ضعیف است، وی را کنار دانش‌آموز قوی می‌نشانیم تا بعضی از لغات مشکل را با مشورت بنویسد. البته همیشگی نباشد که موجب تنبلی و افت تحصیلی می‌شود.
♦️خوداصلاحی: در هنگام تصحیح املا، معلم صحیح کلمه را نمی‌نویسد و دانش‌آموز خودش لغت درست را از کتاب پیدا کرده و اصلاح کند. ♦️جمله‌سازی با کلمات نادرست: دانش‌آموز با اشتباهات خود جمله بسازد. ♦️املای تصویری: تصویر را به دانش‌آموز می‌دهیم تا نام تصویر را بنویسد (مختص پایه اول). ♦️املای آیینه‌ای: معلم کلمات را روی تابلو (با خط درشت) برعکس می‌نویسد و بچه‌ها با نگاه در آیینه، درست آن را می‌نویسند.
