استفاده از فرمول تفاوت برای تشخیص ناتوانی های یادگیری
مهم ترین تصمیم در فرایند ارزیابی این است که آیا دانش آموز مورد بررسی دچار ناتوانی های یادگیری و واجد شرایط دریافت خدمات مربوط به ناتوانی های یادگیری است یا نه.
تصمیم گیری در مورد طبقه بندی و واجد شرایط بودن دانش آموز از مسئولیت های گروه برنامه آموزش و پرورش انفرادی است و باید به هر دو دسته عوامل کمی و کیفی توجه داشته باشند.
یکی از روش های تشخیص ناتوانی های یادگیری استفاده از نمره تفاوت است، یعنی یک محاسبه ریاضی برای کتی کردن تفاوت بین پیشرفت و استعداد بالقوه. همان طور که پیش تر در همین فصل گفتیم، برخی از پژوهشگران و متخصصان در اعتبار شیوه های تعیین تفاوت بین بهره هوشی – پیشرفت تردید دارند و به دنبال روش های دیگری برای تشخیص ناتوانی های یادگیری هستند. با وجود این، آشنایی با شیوه های تعیین اختلاف اهمیت دارد زیرا اکثر ایالات و نواحی، در وضع معیار برای ناتوانی های یادگیری، به نمره های اختلاف بین بهره هوشی – پیشرفت اتکا دارند (فرانکن برگر و هارپر، ۱۹۸۷؛ مرسر و همکاران، ۱۹۹۰).
برای مثال در ایالت کالیفرنیا (اداره کل آموزش و پرورش کالیفرنیا، ۱۹۹۵) از فرمول اختلاف برای تشخیص دانش آموزان دچار ناتوانی های یادگیری استفاده می شود، هر چند که گروه بالینی می تواند فرمول را رد کند.
طبق قانون آموزش و پرورش ویژه کالیفرنیا، کودکی در شرایط زیر دچار ناتوانی های یادگیری تشخیص داده می شود:
الف) زمانی که تفاوت انحراف معیار بین نمره تراز شده در یک آزمون توانایی و یک آزمون پیشرفت، 1.5 (یک و نیم) یا بیشتر باشد.
ب) زمانی که آزمونهای هنجار گزینی شده برای یک دانش آموز بی اعتبار تلقی یک دانش آموز بی اعتبار تلقی شود. در این مورد برای اندازه گیری اختلاف از روش دیگری استفاده می شود.
ج) وقتی آزمونهای هنجارگزینی شده اختلاف زیادی را نشان ندهند. در این مورد ممکن است گروه برنامه آموزش و پرورش انفرادی اختلاف زیادی را ناشی از اختلال در یک یا چند فرایند روان شناختی پایه بیابد.
استفاده از فرمول تفاوت برای تشخیص ناتوانی های یادگیری – سایت پاکدلها
