وقتی که کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی به بزرگسالی می رسند، بیش فعالی و تکانش گری رفتاری کاهش می یابد. با وجود آنکه نشانه های اصلی بیش فعالی، بی توجهی و تکانشگری هنوز در بسیاری از مراجعان گزارش می شود ولی فقط در یک سوم تا یک دوم آنها سطح نشانه به اندازه ای است که باعث نارسایی در کارکردهای روزانه می شود. مقایسه بزرگسالان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی با بزرگسالان عادی نشان می دهد که موارد زیر در افراد با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بیشتر دیده می شود: (35)
بیشتر نشانه های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی همانند اختلال نافرمانی در محل کار و کالج
تداوم شغلی کوتاه تر
اعمال ضداجتماعی بیشتر و بازداشت توسط پلیس
تکانش گری بیشتر و پایداری توجه ضعیف تر
حافظه کلامی و غیرکلامی ضعیف تر
الکلیسم یا دیگر اختلال های سوء استفاده از مواد
یکی از مهم ترین تغییراتی که در بزرگسالان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بوجود می آید، افزایش چشمگیر نارسایی شناختی است که به عنوان نارسایی کارکردهای اجرایی توصیف می شوند. نشانه های ویژه نقص در کارکردهای اجرایی عبارتند از:
بی سازمانی
فراموشکار بودن (مثلاً فهرست می کنند، سپس فراموش می کنند که از آنها استفاده کنند).
ضعف در برنامه ریزی برای آینده
وابستگی به دیگران در حفظ نظم و ترتیب
ناتوانی در نگهداری ذهنی چندین چیز به طور همزمان
کارها یا تکالیف نیمه تمام
برای انجام دادن چیزی نیاز به تعیین ضرب الاجل دارند.
تغییر پی درپی برنامه ها یا کارها
تشخیص و درک نادرست زمان
در حدود نیمی از بزرگسالانی که در کودکی با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی تشخیص داده شده اند، در بزرگسالی نیز مشکلات شان تداوم پیدا می کند. آنها از اختلال های خفیفی (مانند باقیمانده اثر اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی، نشانه های اضطراب یا مشکلات جنسی) نسبت به مشکلات شدیدی (مثل اختلال شخصیت ضد اجتماعی) که در درصد کمی از آنها رخ می دهد، بیشتر رنج می برند.
به هرحال زمانی که افراد با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی به بلوغ کامل می رسند به طور کلی مهارت های کنار آمدن یا جبران را یاد می گیرند که ممکن است در تمرکز یا مهار تکانش ها توانا شوند. از آنجا که این کار باعث می شود فرد توانایی فعالیت در حوزه های دیگر را نداشته باشد در نتیجه ممکن است انعطاف ناپذیر شده و به آسانی ناکام شوند. آنها غالباً با همسرانی ازدواج می کنند که نقش سازمان دهنده و ساختار دهنده دارند وبه آنها کمک می کنند. بنابراین، این نقش ممکن است حتی منجر به تعارض با همسر و در نتیجه افسردگی زناشویی گردد. بررسی مشکلات خانوادگی و زناشویی و ارزیابی اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بزرگسالان بسیار مهم است.
به خاطر اینکه احتمال اختلال های روانپزشکی با افزایش سن افزایش می یابد، بزرگسالان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بیشتر از کودکان در این اختلال از اختلال های همبودی مثل افسردگی، اضطراب، عزت نفس پایین و اختلالات روان پزشکی دیگر رنج می برند. همین عامل، تشخیص افتراقی را مشکل تر می سازد. متخصصان بالینی باید در موقع تشخیص نشانه های مهم اختلال های دیگر را مورد ملاحظه قرار دهند:
فعالیت روانی حرکتی و کاهش توانایی در تفکر یا تمرکز (دوره ی افسردگی عمده)
نمایش گری یا خلق تحریک پذیر، پرحرفی، حواس پرتی، درگیری مفرط با فعالیت های لذت بخش که به احتمال زیاد پیامدهای دردناک دارند (دوره ی مانیک و هیپومانیک).
تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیم گیری (افسرده خویی)
رعشه یا لرزیدن (اختلال پانیک یا وحشتزدگی)
تفکرات مخل و مزاحم، رفتارهای تکراری، تغییرات مکرر، بی قراری ناشی از نیاز به سرکوب کردن اضطراب (اختلال وسواس فکری و عملی)
مشکلات تمرکز، تحریک پذیری، طغیان خشم، گوش به زنگ بودن، هراس شدید (اختلال استرس پس از حادثه)
علایم اختلال توجه در دوره ی بزرگسالی – pakdelha.ir
