مهارت های حرکتی زمخت عضلات بزرگ گردن، تنها و پاها را به حرکت در می آورد. رشد حرکتی زمخت شامل کنترل وضع اندام، ، دویدن، گرفتن و پریدن است. برای ارائه محرک جهت رشد حرکتی زمخت، کودکان به محیط های بی خطر عاری از موانع و نیز به تشویق های والدین و معلم ها نیاز دارند.
مهارتهای حرکتی ظریف شامل عضلات کوچک است. هماهنگی حرکتی ظریف هماهنگی دست ها و انگشت ها و چالاکی حرکات عضلات زبان و گفتار را دربر می گیرد. کودکان وقتی یاد بگیرند اشیای کوچکی نظیر دانه های تسبیح یا تکه های غذا را بردارند چیزهایی را با قیچی ببرند، مداد شمعی و مداد را در دست بگیرند و از آن استفاده کنند و با قاشق و چنگال غذا بخورند مهارت های حرکتی ظریف را کسب کرده اند. آنها به فرصت های زیادی برای ساختمان سازی با مکعب ها، بازی با اسباب بازی های کوچک، به نخ کشیدن مهره ها، بستن دگمه و پیچیدن و کوبیدن اشیا نیاز دارند (کوک، تسیر و کلاین)
بیشتر این فعالیت ها مشابه همان فعالیت هایی است که در برنامه های تربیت بدنی متعارف یا انطباقی استفاده می شود. فعالیت های حرکتی بخشی مفید در برنامه درسی دوره اول کودکی است. معلم تربیت بدنی مدرسه جزو اعضای ارزشمند، گروه است و مسئولیت برنامه درس رشد حرکتی کودکان دچار ناتوانی های یادگیری را به عهده دارد.
راهبردهای تدریس در این بخش به سه قلمرو تقسیم می شود: مهارت های حرکتی زمخت، رشد آگاهی و تصویر بدنی و مهارت های حرکتی ظریف
فعالیت های حرکتی زمخت
فعالیتهای حرکتی زمخت با توانایی حرکت دادن بخش های مختلف بدن ارتباط دارد. مقصود از این فعالیت ها نرم تر و کاراتر کردن حرکات بدنی و افزایش حس جهت یابی فضایی و هشیاری بدنی در کودک است. فعالیت هایی مثل راه رفتن، پرتاب کردن وی فعالیت های حرکتی مشابه جزو فعالیت های حرکتی زمخت محسوب می شوند.
انواع فعالیت های راه رفتن
1- راه رفتن به جلو، به عقب و به طرفین. دانش آموزان روی مسیری مستقیم یا منحنی، که روی زمین مشخص شده است، برای رسیدن به مقصدی مشخص راه می روند. مسیر می پهن یا باریک باشد؛ اما مسیر باریک تر تکلیف دشوار تری است. راه رفتن روی باریک به صورتی که همواره پاشنه پا جلو پنجه پای دیگر قرار گیرد مشکل تر از راه رو در فضایی پهن است، آهسته گام برداشتن دشوار تر از دویدن است. راه رفتن بدون کفش جوراب مشکل تر از راه رفتن با کفش است. دانش آموزان همزمان همه با هم به عقب طرفین راه می روند.
۲. انواع گوناگون. دانش آموزان با دست های بالا گرفته در حالت های مختلف راه می روند ضمن راه رفتن چیزهایی را حمل می کنند، اشیایی نظیر توپ را در طول مسیر در سبدهایی می اندازند یا چشم ها را به بخش های مختلف اتاق می دوزند.
٣. راه رفتن مثل حیوانات. دانش آموزان راه رفتن حیوانات مختلف را تقلید می کنند: راه رفتن فیلی (از کمر به طرف جلو خم می شوند و دست ها را به طرف پایین آویزان می کنند و در حال نوسان از یک سمت به سمت دیگر گام های بزرگ بر می دارند)؛ جهش خرگوشی (دست ها را روی زمین قرار می دهند، پاها را از زانو خم می کنند و با حرکتی جهشی هر دو پا را با هم بین دست ها قرار می دهند)؛ راه رفتن خرچنگی (خزیدن به جلو و به عقب، در حالی که شکم رو به هو است)؛ راه رفتن ردکی (با زانوهای خم و دست ها روی زانو راه می روند)؛ و راه رفتن کرمی (با دستها و پاها روی زمین قدم های کوچک بر می دارند، اول با پاها، سپس با دست ها).
۴. جا پاها. با گذاشتن اشیایی روی زمین مشخص می کنیم که قرار است پای راست و پای چپ را کجا بگذاریم. می توان از رنگ ها یا حروفی مثل «ر» و «چ» برای این کار استفاده کرد. دانش آموز با گذاشتن پا در هر جا پای مشخص شده مسیر را طی می کند.
۵. بازی با جعبه. در جعبه (به اندازه جعبه کفش) یکی در پشت و یکی در جلو دانش آموز قرار داده می شود. دانش آموز با هر دو پا وارد جعبه جلویی می شود، جعبه عقبی را به جلو خود منتقل می کند و قدم در آن می گذارد. دانش آموز می تواند برای حرکت دادن جعبه ها هم از دست و هم از پاهای خود به طور متناوب استفاده کند. دانش آموز باید به همین ترتیب مسیر را تا خط تعیین شده طی کند .
۶- راه رفتن روی خط. روی زمین خطوطی رنگی رسم می شود. خطها ممکن است منحنی زاویه دار یا حلزونی باشد. می توان طنابی روی زمین به شکل های مختلف قرار داد تا دانش آموزان از کنار طناب راه بروند.
۷- راه رفتن روی نردبان. نردبانی را به صورت خوابیده روی زمین قرار می دهند. دانش آموزان بین پله های نردبان به جلو و به عقب راه می روند و سپس با جستن از میان پله ها مسیر را طی می کنند.
