به اعتقاد ورنر ورینی (۱۳۸۰) آگاهی فضایی بر توانایی یادگیری مفاهیم وضعیت جانبی ، جهت یابی ، وضع در فضا و روابط فضایی اطلاق می شود.
فرض بر این است کودکی که شناخت و حرکت به بالا به پایین، راست به چپ، جلو – عقب، زیر – رو، داخل به خارج و سایر مناسبات فضایی را تجربه و تمرین کرده است بیش از کودکانی که فاقد این تجربیات بوده اند آمادگی یادگیری مفاهیم را دارند و تمرین های حرکتی به مهارت های آمادگی بازشناسی حروف انتقال خواهد یافت چرا که تفاوت حروف یا اعدادی مثل: ث و پ – ج وخ یا ۵۱ و ۱۵ تنها به تفاوت بعد فضایی راست و چپ یا بالا و پایین مربوط می شود البته سایر عوامل نظیر دید محوری، واژگون سازی و ادراک بینایی نیز در آمادگی کودک برای خواندن مؤثر است.
در این بخش با ارایه تمرین هایی به صورت هدفمند به پرورش توانایی های خاص و مؤثر در یادگیری دانش آموزان کمک می شود و کودک به طور مستقیم با درگیر کردن حواس چندگانه، توانایی های خود را فعال کرده و بروز می دهد. در این راه والدین و معلمین در ابتدای کار نقش راهنما را بر عهده دارند و کودک را با مفهوم مورد نظر درگیر می کنند و دانش آموز خود می بایست آن مفهوم را کشف کرده و در ذهن نگهداری نماید.
ضمن انجام فعالیت های باز پروری با توجه به نیاز کودک بهتر است از ورزش های مناسب کودکان استفاده کنیم زیرا انجام فعالیت های ورزشی و حرکات موزون منجر به افزایش هماهنگی های لازم بدنی و مؤثر بر جریان یادگیری مطلوب کودک خواهد شد.
