درمان مشکلات خوانداری : در شرایطی آرمانی ، دانش آموزان به تناسب سن عقلی خود مطالب را می خوانند ، نه به تناسب سن شناسنامه یا کلاسی که در آن هستند . متاسفانه بسیاری از دانش آموزان به این دلیل یا دلایل دیگر قادر نیستند متناسب با سن عقلی خود بخوانند. دانش آموزانی که دچار مشکل خواندن هستند ، اغلب ” رشدی ” ، ” اصلاح پذیر ” ، “عقب مانده ” یا ” ترمیم پذیر” نامیده می شوند. گاهی اوقات اسامی پیچیده تر و وخیم تری نظیر: ” وارونه بین ” ، “خوانش پریش ” یا ر آسیب دیده مغزی ” را به آنها نسبت می دهند. ذکر این نکته ضروری است که این اصطلاحات از سوی متخصصانی که در این زمینه کار می کنند به طور کامل پذیرفته نشده است.
برای مثال ” رشدی ” شاید اشاره بر یک کلاس یا یک دانش آموز باشد که با استفاده از روش های کلاسی عادی آموزش می بینند ؛ ممکن است به دانش آموزان محدود شود که متناسب با توانایی خود می خوانند ؛ یا شاید به دانش آموزانی اطلاق می شود ، که عملکرد آنها خیلی پایین تر از انتظاراتشان است ، اما هنوز از طریق روش های کلاسی عادی آموزش می بینند.
دسته “اصلاح پذیر ” را به دانش آموزان می توانند نسبت داد که از نظر کارکرد ، پایین تر از سطح انتظار هستند اما به نظر نمی رسد که هیچ یک از مشکلات همراه یا با یادگیری را ( مانند آسیب مغزی ، ناتوانی های خاصی یادگیری و غیره ) داشته باشند. ” اصلاح پذیر ” را نیز می توان به هر دانش آموز اصلاح اطلاق کرد یا دو سال پایین تر از حد انتظار ، صرف نظر از وجود یا عدم وجود مشکلات وابسته به یادگیری هستند.
از نظر برخی از متخصصان اصطلاح ” ترمیم پذیر ” به دانش آموزان اطلاق می شود که دارای مشکلات همراه با یادگیری هستند و برای برخی دیگر این واژه برای تمامی دانش آموزانی به کار می رود که در خواندن ، بیش از دو سال پایین تر از حد انتظار هستند. به همین دلیل سردرگمی ، به ندرت از این اصطلاحات استفاده می کنیم. با این حال چنانچه این اصطلاحات به هر منظوری در مدارس مورد استفاده قرار گیرند، توصیه می کنیم که معلمان با تعاریف جنبی آنها نیز آشنایی داشته باشند.
اگرچه معلمان باید با این واژه های پزشکی و روانشناسی و شرایط استفاده از آنها آشنایی داشته باشند ، اما باید به خاطر داشت که تنها دانستن این واژه ها و شرایط آنها در تدریس خواندن به دانش آموزان موثر نیست. در واقع بیشتر مشکلات خواندن که در کلاس ها مشاهده می شوند، خیلی ماهیت بالینی ندارند ، بلکه علت نسبتاً مشخصی دارند.
انواع مشکلات خواندن که یک معلم با آنها مواجه می شود، با نوع نگرش او درباره ماهیت خواندن در رابطه است. اگر معلم معتقد باشد که خواندن عبارت است از بیان کلمه ” دیدن ” در پاسخ به مشاهده حروف د – ی – د – ن و نه چیز دیگری. در آن صورت نمی تواند این مشکل را تشخیص دهد که کودک ممکن است معنای کلمه دیدن را نداند.
برخی از دانش آموزان ممکن است تاخیر های موقتی را در پیشرفت خواندن به علت عوامل خارجی تجربه کنند و برخی دیگر ممکن است در کلمه آموزی (word – learning) مشکلات جدی داشته باشند.
یک دانش آموز ممکن است به علت غیبت طولانی از کلاس ،ضعف بینایی ، ضعف شنوایی موقت ، تغییرات مکرر در مدرسه ، تغییرات اساسی در برنامه خواندن یا ضعف تدریس ، از خواندن عقب بیفتند. در چنین مواردی نه اشکالی در سیستم اعصاب مرکزی دانش آموز به وجود می آید، نه از لحاظ ذهنی عقب افتاده است و نه از نظر هیجانی بیمار.
اگر گام‌های موثری از طریق سنجش دقیق نیازهای دانش آموز برداشته شود و آموزش مناسب ارائه شود ، می‌توان با استفاده از طراحی مطالب آموزشی متناسب با سطح دانش آموز بر این مشکل فائق آمد و بسیاری از این مشکلات را می‌توان در جریان کلاس برطرف کرد.
تعداد اندکی از دانش‌آموزان با مشکلات شدیدی در خواندن مواجه هستند و هنگام تدریس با روش های دیداری – شنیداری معمول برای درک معنی کلمه یا نمادهای شبه کلمه ، مشکلات فراوانی را تجربه می کنند. اغلب این دانش آموزان به روش‌های خاصی در یادگیری کلمات نیاز دارند که می توان با تهیه فایلهای درمانی اختلال خواندن از سایت پاکدلها ، مشکلات خواندن دانش آموزان را برطرف کرد.
