کپارت معتقد است رفتار اساسا حرکت است و هر نوع رفتاری مستلزم پاسخ های عضلانی و حرکتی است و چون جدا کردن قسمت های ادراکی و حرکتی در انجام هر کاری عملا غیر ممکن است ، پس باید یادگیری را بر اساس یک فرایند کلی ادراکی-حرکتی قرار داد.
یادگیری حرکتی : واکنش های عضلانی و حرکتی که از اولین روزهای تولد صورت می گیرد و ممکن است اختلال یادگیری کودک به این دوره مربوط شود.
حرکاتی چون چنگ زدن ، گرفتن ، اندکی سر را بالا نگه داشتن ، حرکت کلی بدن در برابر محرک خارجی ، دست و پا زدن ، لبخند زدن ، چرخاندن سر به این سو به آن سو ، دراز کردن دست برای گرفتن چیزی ، خم شدن به جلو ، ایستادن ، نشستن ، دست تکان دادن و امثال اینها یادگیری های حرکتی هستند . هر قدر گستره این گونه تجربه ها بیشتر باشد در مهارتهای ادراکی حرکتی پیشرفت بیشتری حاصل خواهد شد
مهارت حرکتی : چند واکنش ساده حرکتی که برای اجرای فعالیت ویژه به صورت سازمان یافته انجام می‌شود انداختن سنگ به داخل آب ، انداختن توپ به حلقه ، راه رفتن ، دویدن و امثال آن مهارت های حرکتی هستند
الگوهای حرکتی: الگوی حرکتی استفاده از مهارت حرکتی در یک سازمان حرکتی گسترده تر است. اگر تیراندازی را یک مهارت حرکتی محسوب نماییم ، استفاده از آن در یک صحنه درگیری ؛ یک الگوی حرکتی است
تعمیم های حرکتی: وقتی چند الگوی حرکتی با یکدیگر ادغام شوند ، تعمیم حرکتی ایجاد خواهد شد.
به نظر کپارت ۴ تعمیم حرکتی از اهمیت زیادی برخوردار است: 1- توازن و نگهداری وضع تن 2- تماس 3 – حرکت و جابجایی 4- گیرش و رانش
کپارت به ساخت زمانی نیز اهمیت می دهد و سه اصطلاح از واژه های کلیدی نظریه محسوب می‌شود: همزمانی، ریتم و توالی
با آنچه به طور بسیار کوتاه درباره نظریه کپارت توضیح داده شد ، اگر درمانگری به نظر وی گرایش دارد، می باید طرحی برای درمان تدوین کند که انواع حرکت ها با در نظر گرفتن سلسله مراتب مورد بررسی قرار گیرد. آیا کودک در کدام یک از سلسله مراتب حرکتی توقف دارد؟ یا در کدام یک از تجربه کافی برخوردار نیست ؟ سپس با توجه به نتایج به دست آمده برای حرکت ؛ مهارت و الگوهای حرکتی و تعمیم های حرکتی تمرینات ارائه دهد.
برای این تمرینات می توان از انواع مختلف بازی ها استفاده کرد.
