معلم ها می دانند که همه افراد برای «فهم» هر مفهومی که به آنها آموزش داده می شود، نیاز به زمان دارند.
افراد معدودی در اولین مواجهه خود با هر مفهوم آن را کاملا می فهمند.
این پدیده در دانش آموزان دچار ناتوانی های یادگیری نمود بارزتری دارد.
بنابراین، در برنامه ریزی آموزشی، توجه به مرحله آموزشی دانش آموز اهمیت دارد.
از میان مراحل یادگیری دانش، مفاهیم و مهارت ها می توان از مرحله اکتساب، مرحله مهارت، مرحله حفظ و مرحله تعمیم نام برد.
1 – اکتساب : در این مرحله، دانش جدید به دانش آموز ارائه می شود، اما او فهم کاملی از آن ندارد. دانش آموز برای استفاده از این دانش به حمایت و راهنمایی گسترده معلم نیاز دارد. برای مثال، جدول ضرب تا ۵ به علی داده می شود و مفهوم برای او توضیح داده می شود؛ و او تازه شروع به فهم کرده است.
2 – مهارت: در این مرحله، دانش آموز فهم دانش را آغاز می کند، اما هنوز نیاز به تمرین دارد. اکنون علی جدول ضرب را تا ۵ با کارت های آموزشی، بازی های رایانه ای، تمرین شفاهی و نوشتاری و انواع گوناگون تقویت ها تمرین می کند.
3 – حفظ: اکنون، پس از توقف آموزش مستقیم و تقویت، دانش آموز می تواند سطح بالایی از کارامدی را حفظ کند.
حالا علی می تواند خودش بدون تقویت و دریافت راهنمایی از معلم به سرعت جدول ضرب را تا ۵ بگوید.
4 – تعمیم: در این زمان دانش آموز «مالک» دانش می شود و آن قدر آن را درونی سازی کرده است که می تواند از آن در موقعیت های دیگر استفاده کند.
در مثال ما، علی اکنون می تواند از دانش خود در جدول ضرب تا ۵ برای حل مسائل ریاضی بهره بگیرد.
انتظارها و برنامه های آموزشی برای هر مرحله از یادگیری لزوما با یکدیگر متفاوت اند. معلم هایی که می دانند دانش آموزان در چه مرحله ای قرار دارند، می توانند آموزش مناسب را برای رفتن آنان از یک سطح به سطح دیگر فراهم کنند. دانش آموزان دچار ناتوانی های یادگیری در هر مرحله به حمایت بسیار زیادی نیاز دارند، ممکن است مراحل را کندتر از کودکان دیگر بگذرانند و ممکن است برای انتقال از هر مرحله به مرحله ی بعد ، بویژه برای رفتن به مرحله تعمیم به کمک های خاص نیاز داشته باشد
